پروردگار فضل و ادب هردو باهم است           لقمان همیشه محضر او تا کمر خم است

مثل حسین، جود و سخایش حَسن صفت           حیدر خصال و ساقی و سردار علقم است

بابـش ابـوتـراب و خودش باب آب، پس           با این حساب در کـف او کل عـالم است

در فن رزم معجزه گر گویمش سزاست           دنیا به جـنگ او بـرود بـاز هم کم است

در هر دو نقش عاشق و معشوق شد مثل           تعریف عشق بی یل حیدر چه مبهم است

شخصیتی است فوق بشر، ایده آل و ناب           اسـبــاب ســر فـــرازی اولاد آدم اسـت

الـحـق کـه شـد میـر و عـلـمدار کـربـلا           اسـتـاد جـنـگ با روش نـامـنـظـم اسـت

دریا دلی که دل به دل یـم زد و گـذشت           دریا به حسرت نگهش غرق ماتم است

از مشـک او پـیـالـۀ چـشمـم شده پُر آب           در کار خـیـر و نیک همیشه مقـدّم است

صیـاد را هم از در خـود رد نـمـی کـنـد           در این بساط روزی او هم فـراهم است

چون درک کرده حـالت یک نا امیـد را           خیلی به رفع حاجت مـردم مصمّم است